Okul

indistan’ın kuzeyindeki Lucknow şehrinde, sabah saat 7:15’te çocuklar akın akın City Montessori School‘un (CMS) Kanpur Road kampüsü kapısından içeri giriyorlar. Bir düzine kadar yardımcı, okul çantalarını çekçeklerinden çıkarıyor ve öğrenciler hareket etmeye devam edebilsin diye trafiği yönetiyorlar. Bu sırada bir chowkidar (kapı bekçisi) sık sık tembel bir öğrencinin daha hızlı olması için adını sesleniyor: “Hadi, Beta, hadi.” Yaklaşık bir saat sonra öğrenciler hala gelmeye devam ediyor.

İdeal öğretmen, veli desteğine ve merakına kucak açar. Sınıflarda geçirdiğim yedi yılın ardından, ailelerle nasıl olumlu ilişkiler kurulabileceğine ve sürdürülebileceğine dair öğretmenlere tavsiyelerde bulunabilecek kadar deneyimli hissediyorum artık…

“Çocuklar teneffüste dışarıda ne yapıyor?”

Bu, bize okulundaki oyun alanını gezdiren bir birinci sınıf öğretmenine sorulan çok dürüst bir soruydu. Öğrencilerimden birisi sordu bu soruyu. Ben, Louisiana Devlet Üniversitesi mühendislik öğrencilerinin bölgedeki devlet okullarında oyun alanları tasarlamak ve inşa etmek için katıldığı bir biyolojik mühendislik tasarımı kursu veriyorum. Mühendislik öğrencilerimin öğrendiği ilk şey, çocukların oyun konusunda gerçek birer uzman olduklarıdır. Bizler sadece çocukların hayal gücüne ve yaratıcılığına destek oluyoruz.

Öğrencilerin akademik olarak istekli olabilmeleri için aşağıdaki 4 temel düşünce biçimini deneyimlemeleri gerekmektedir.

Bugün çok uzun zamandır ilk defa nereden başlayacağımı bilmiyorum. Nereden başlarım, nelerden bahsederim, nasıl toplarım hiçbirini bilmiyorum; kafam karışık. Kafam öğrendiklerim, öğrettiklerim, bildiklerim ve/veya bildiğimi sandıklarım yüzünden karışık. Bugün her şeyi baştan düşünüyorum.