Eğitim

Amerika’daki pek çok anaokulu ve okul öncesi öğretmeni, küçük çocuklara akademik beceriler öğretme ve onları düzenli olarak bu beceriler konusunda test etme baskısından yıldıklarını hatta neredeyse artık istifa etme noktasına geldiklerini söylüyor. Onlar çocuklarda oluşan mutsuzluğu ilk elden görebiliyorlar ve çocukların tıpkı geleneksel anaokullarında olduğu gibi oyun, keşif ve sosyalleşme yoluyla çok daha faydalı şeyler öğrenebileceklerini tahmin ediyorlar. Öğretmenlerin bu tahminleri hiç de yanlış değil. Çünkü bilimsel araştırmalar da bunu onaylıyor.

2013 yılının Ekim ayında, New York’taki bir okulun müdürü olan Carol Burris’e, birinci sınıftaki çocuğunun matematik sınavını görünce allak bullak olmuş bir meslektaşı başvurdu. Sınav birçok bakımdan Burris’in canını sıkmıştı: Yüz üzerinden not verme, çoktan seçmeli sorular, matematik alıştırmalarının karmaşıklığı…

Okullarımız her şeyden önce liyakata dayalı sistemler olarak etkinlik gösterir: Öğrencilere notlar verilir, başarı düzeylerine göre gruplara ayrılır ve tatmin edici başarılar gösterenler ödüllendirilir. Hangi nedenle olursa olsun, eğer bir çocuğun performansı beklenen düzeyde olmuyorsa çoğunlukla onun için deftere olumsuz tanımlar yazılır: “Yetersiz okuyor.”, “Başarısız bir öğrenci.” veya “Sınav becerisi zayıf.” gibi.

Finlandiya eğitim sisteminin eski direktörü ve tüm dünyada büyük yankı uyandıran Finlandiya Dersleri 2.0: Finlandiya’daki Değişen Eğitimden Dünya Neler Öğrenebilir? kitabının yazarı Pasi Sahlberg, kusursuz bir eğitim sistemi deyince ilk akla gelen uzmanlardan biri olarak görülüyor.

İnanması çok zor olsa da, henüz 4 ya da 5 yaşında stres ve tükenmişlik belirtileri gösteren çocuklar bulunuyor. Bunun sebebi, ebeveynlerinin ve öğretmenlerinin onların eğitsel ihtiyaçları hakkında yanılmaları. Bu çocukların bazıları oyun oynamayı unutacak kadar yanlış bir eğitim bile görebiliyorlar.

Geçtiğimiz günlerde erken çocukluk dönemi uzmanlarıyla birlikte Kanada’nın Nova Scotia (Yeni İskoçya) bölgesini ziyaret ettim. Küçük çocukların eğitimine yönelik okul öncesi eğitim sistemlerinin genel çerçevesini bizimle paylaştılar. Bir işi doğru yapan bir ülkede, erken çocukluk dönemi eğitiminin nasıl olabileceğine dair mükemmel bir örnekti. Ve benim gibi bu işi fazlasıyla yanlış yapan bir ülkeden gelen birisi için çok can yakan bir örnekti.

Charlie Brown ve köpeği Snoopy’nin maceralarını anlatan çizgi film serisini biliyorsanız, Charlie Brown’ın dünyasındaki boğuk trompet sesli yetişkinleri de bilirsiniz, özellikle de öğretmeni Bayan Othmar‘ı. İlkokulda beş yıl öğretmenlik yaptıktan sonra öğrencilerimi uyutacak kadar sıkıcı olmadığımdan eminim artık, ama yine de öğretmenin konuşması ile öğrencinin çalışma yapması arasındaki doğru dengeyi yakalayıp yakalayamadığımı hala merak ediyorum.

Daha önce lisede İngilizce öğretmeniydim, şimdiyse ortaokulda yeni ders vermeye başlayacak öğretmenlerin hazırlık sürecinde görev alıyorum. Bir süre altıncı sınıfların fen ve matematik derslerine girdim. Fen derslerini ve bu derslere hazırlık aşamasını severdim, öğrencilerin derslerde sorgulama yapmasını sağlamak, bütün o deneyler ve hipotezler çok hoştu. Ama matematik derslerine hazırlanmak pek öyle değildi. O derslerde ne yapacağımı bilemezdim, dürüst olmam gerekirse matematikten çok fen dersi yapardım.

Bu makalede size, çocuğunuzla oynamanın, konuşmanın ve öğrenmenin harika bir yolunu göstereceğiz. Ardından size çocuğunuzla oynamanın, konuşmanın ve öğrenmenin harika bir yolunu göstereceğiz. Sonra da çocuğunuzla oynamanın, konuşmanın…

Her anne baba çocuğunun derslerinin iyi olmasını ister ama artık sosyal başarının da en az notlar kadar önemli olduğunu biliyoruz. Küçüklüğümüzden itibaren okulda aldığımız notların ve sınav başarısının her şeyin, yani üniversiteye girmenin, bir meslek sahibi olmanın ve refah içinde mutlu yaşamanın anahtarı olduğuna inandırılırız.