Çocuk

Kısacası, Finlandiya “aklı başında bir başarı” örneği. Güney Kore’de ise “aklını kaçırmış bir başarı” modeli var. Ji, ortaokula giden bir erkek çocuğu. Üstün akademik başarısıyla ünlü Kore’de yaşıyor.…

“Gelişim” uzun ve zorlu bir yolculuktur. Kendi içinde bir sıralaması ve ritmi vardır. Gelişimin ritmi her çocuk için biriciktir. Hiç bir çocuğun gelişimi ötekiyle kıyaslanamaz.

Dünyanın en büyük çocuk kitapları yayıncısı Scholastic tarafından hazırlanan Scholastic Çocuklar ve Aile Okuma Raporu yayınlandı. Beşincisi yayınlanan rapor, bağımsız kitap okuma konusunda Amerika’daki çocukların durumuna yönelik en güncel resmi ortaya koyuyor.

Fransızların sürekli uyguladığı kurallar ve koydukları sınırlar, çocukların kendini güvende hissetmelerini sağlıyor. Amerika’da, okul çağındaki çocukların en az yüzde dokuzuna DEHB (Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu) teşhisi koyuluyor…

Hala hatırlarım, dokuz- on yaşlarındayken babamın açık öğretim kitaplarının ve klasik eserlerin içinde olduğu üç ya da dört kolili bir kitaplığımız vardı. Onlara her zaman dokunmaya cesaret edemezdim. Ne zaman ki büyüdüm –neye göreyse artık- o zaman o kitaplara dokunmama ve okumama izin verildi. Hepsini okumadım ama yine de onlarla birlikte büyümek güzeldi. Taşındığımız iki eve bizimle birlikte geldiler. Yoksulluktan mı ya da bilgisizlikten mi nedir bilinmez ama son evimizde bir kitaplığımız oldu da kitapları diziverdik raflara…

Amerika’daki Berks County Hayvan Kurtarma Derneği, çocukların hayvan barınaklarındaki kedilere gönüllü olarak kitap okuduğu “Kitap Dostları” isimli çok güzel bir programı hayat geçirdi. Kalpleri ısıtan bu güzel projeyi barınak görevlileri şöyle anlatıyor:

Bir süredir çocuk dergileri üzerine düşünmekle kalmayıp bir tane de yapıyoruz, biliyorsunuz. Dünyalı Dergi’yi yapmaya başlamadan çok daha önce çocuk dergileri üzerine düşünmeye ve bu konuda ufak tefek araştırmalar yapmaya başlamıştık. Baştan söyleyeyim, durum pek parlak değil. Mesela İngiltere’de yapılan şu araştırmaya göre, 2005 yılından bu yana çocuklar kendilerine ait zamanlarda sırf eğlence olsun diye okuma alışkanlığını açıkça yitirmeye başlamışlar. Önceden on çocuktan dördü her gün kendine ait olan zaman diliminde bir şeyler okurken artık on çocuktan üçü okuyormuş.

Zamane çocuklarının okumamak için çok fazla bahanesi vardır. Dünyalarını çevreleyen medya ve sosyal medya araçları onları her geçen gün daha fazla görsel, özet, yüzeysel düşünmeye ve algılamaya zorluyor. Yeterince eğlenceli olmayan, emek isteyen pek çok şey, ona yeterince zaman ayıramayan meşgul çocuklarımız tarafından ihmal ediliyor. Tabii kimse iyi bir kitabı okumanın ne kadar eğlenceli olabileceğini inkar edemez ama biraz zahmetli mi geliyor ne?

Oğlumla birlikte, kendine özgü bir geçiş dönemi içinde olduğumuzu hissediyoruz. Ne tam ergen, ne tam çocuk… 11 yaşında muhteşem bir oğlum var. Zeki biri. Her gün beni güldürmeyi…

Çocukların kimlik oluşumunu ve duygusal gelişimini yetişkinlerin sözleri çok etkiliyor.

Bir kelime bile verilen tüm mesajı değiştirebiliyor.

Acaba yetişkinlerin sözleri çocukları nasıl etkiliyor? Hangi sözler olumlu, hangi sözler olumsuz mesaj veriyor?