Finlandiya

2013 yılının Ekim ayında, New York’taki bir okulun müdürü olan Carol Burris’e, birinci sınıftaki çocuğunun matematik sınavını görünce allak bullak olmuş bir meslektaşı başvurdu. Sınav birçok bakımdan Burris’in canını sıkmıştı: Yüz üzerinden not verme, çoktan seçmeli sorular, matematik alıştırmalarının karmaşıklığı…

Amerika’da anne olduğumda, hiç beklemediğim bir ebeveynlik deneyimiyle karşılaştım. Çocuklarla dolup taşmasını beklediğim oyun alanları genellikle bomboştu. Küçük çocukların çoğu ya evde ekran başına çakılmışlardı ya da anaokullarında ders çalışıyorlardı. Kışın bebeğimle dışarıda yürüyüşe çıktığımda insanlar bize acıyan gözlerle bakıyor, bizi arabayla eve bırakmayı teklif ediyordu. Bu sırada, memleketim İsveç’te çocuklar, hava nasıl olursa olsun, hem okuldayken hem de evdeyken mutlaka dışarı çıkıyordu. Eğitici oyun kartlarını, duvarlardaki yazıları ve henüz anaokulundayken akademik açıdan hazır olmak gibi şeyleri unutun; İskandinav anne babalar küçük çocuklarının ağaçlara tırmanmasını ya da topraktan solucan çıkarmasını akademik konuları öğrenmesinden daha çok önemserler. Ama iki kültür arasındaki şaşırtıcı farklılıklar bununla sınırlı değil.

Çocuklarınızı anaokuluna göndermek için bir yıl daha bekleyip beklememek gerektiğini merak eden ebeveynler dikkat! Stanford Üniversitesi tarafından yapılan yeni bir araştırma anaokulunu bir yıl kadar erteleyen Danimarkalı çocukların öz-kontrol düzeylerinin çarpıcı bir şekilde çok daha yüksek düzeylerde olduğunu gösteriyor.