Ebeveynlik

Bir bireyi dünyaya getirip, ona doğruyu-yanlışı öğretmek ve onun mutlu bir hayat geçirmesi için gereken becerilere sahip olmasını sağlamak gibi açılardan yaklaşırsak, ebeveynliğin oldukça zor bir iş olduğunu kabul etmeliyiz. Hatta bu zorlu görevin çocukları için kritik öneme sahip olduğunun farkında olan ebeveynlerden bazılarının, en temel anne-babalık becerilerini sorgulamakla ilgili neredeyse “takıntılı” oldukları bile söylenebilir.

Ekonomik düzeyi nispeten yüksek ve çift gelirli (Hem annenin hem babanın çalıştığı) ailelerle yapılan bir çalışmada, babanın ebeveynlik özelliklerinin anneler tarafından nasıl etkilenebileceği ortaya konuyor. Journal of Child and Family Studies dergisinde yayınlanan araştırmaya göre, yeni anne olmuş bir kadının, babanın bebek ile etkileşimine verdiği tepki, babanın ileriki dönemdeki ebeveynlik kalitesini etkiliyor.

Amerika’da anne olduğumda, hiç beklemediğim bir ebeveynlik deneyimiyle karşılaştım. Çocuklarla dolup taşmasını beklediğim oyun alanları genellikle bomboştu. Küçük çocukların çoğu ya evde ekran başına çakılmışlardı ya da anaokullarında ders çalışıyorlardı. Kışın bebeğimle dışarıda yürüyüşe çıktığımda insanlar bize acıyan gözlerle bakıyor, bizi arabayla eve bırakmayı teklif ediyordu. Bu sırada, memleketim İsveç’te çocuklar, hava nasıl olursa olsun, hem okuldayken hem de evdeyken mutlaka dışarı çıkıyordu. Eğitici oyun kartlarını, duvarlardaki yazıları ve henüz anaokulundayken akademik açıdan hazır olmak gibi şeyleri unutun; İskandinav anne babalar küçük çocuklarının ağaçlara tırmanmasını ya da topraktan solucan çıkarmasını akademik konuları öğrenmesinden daha çok önemserler. Ama iki kültür arasındaki şaşırtıcı farklılıklar bununla sınırlı değil.

Jack Bacon, annesi öldüğünde on altı yaşında bir lise öğrencisiydi. Annesinin ölümünden sonra kendisini dağılmış hissetse de derslerinde ve sporda gayret göstermeye devam etti, kız kardeşi için güçlüymüş gibi görünmeye çalıştı. Bacon daha önce de motivasyonu yüksek ve hedefe yönelik çalışan bir öğrenci ve sporcuydu. Ancak annesinin ölümünü takip eden ve kendi kendine düşünerek geçirdiği bir dönemin sonunda yeni bir amacı olduğuna karar verdi.

20′li yaşlarımda bir yazarın oğlu ile çıkmıştım. Şimdi ne zaman kişisel yazılarıma çocuklarımı katmayı düşünsem, aklıma hep o geliyor. O zamanlar bir ergendi ve annesinin kitaplarında kendine dair pek çok şeyi hemen fark ederdi: Annesinin arkadaşlarından birine duyduğu aşkı, gözlüklerini burun kemiğinin üzerine doğru itişine kadar sayısız ayrıntıyı…