Disiplin

Öğretmenler, ebeveynler ve öğrenciler her yeni eğitim yılına yeni beklentiler ve yeni korkularla başlar. Özellikle de bir öğrencinin davranış sorunlarıyla dolu bir geçmişi varsa. Davranışsal olarak zorlayıcı olan öğrenciler ve onların ebeveynleri, öğretmenler için en büyük stres kaynaklarından biri olarak tanımlanır ve öğrenci davranış problemleri, öğretmenlerin mesleği zamanından önce bırakmalarının bir numaralı faktörü olarak görülür. Amerika ve Kanada’daki okullarda verilen cezaların, okuldan uzaklaştırmaların ve fiziksel cezalandırmaların oranı astronomik düzeylere ulaşmış durumda.
Davranış problemleri olan çocukları anlamak ve onlara yardım etmek zordur ve geleneksel okul disiplin uygulamaları genellikle işe yaramazlar. Etkili müdahale, yeni bakış açıları ve yeni uygulamalar gerektirir. İşte daha önce eğitimpedia’da Ya Çocuklara Disiplin Vermekle İlgili Bildiğimiz Her Şey Yanlışsa? isimli yazısıyla yer verdiğimiz Dr. Ross W. Greene‘den size yardımcı olabilecek bazı önemli noktalar:

1950’lerde psikolog Jakob Kounin ve Paul Gump disiplinin merak uyandıran bir etkisini keşfettiler: Eğer bir öğrenci yıkıcı bir davranışta bulunduğunda öğretmen buna katı bir disiplinle karşılık verirse öğrenci davranışına son verebilir fakat diğer öğrenciler aynı yanlış tutumu sergilemeye başlayacaktır. Kounin ve Gump bunu “dalgalanma etkisi” (ripple effect) olarak adlandırdılar ve bu, bir sınıfı kontrol etme çabalarının istenilenin aksi sonuçlara sebep olabileceğini gösterdi.

Harvard Üniversitesi’ndeki Human Flourishing Program (İnsani Gelişim Programı) bir süredir, ebeveynlik uygulamaları ve bu uygulamaların çocukların büyüme ve yetişme sürecini nasıl etkilediği ile ilgili çalışmalar yürütüyor.