Dil

Eskiden Türkçe derslerinde bir metin okunduktan sonra yapılan ilk şey, öğrencilere metinde anlamını bilmedikleri kelime olup olmadığını sormaktı. Kelimeler söylendiğinde ya hemen öğretmen kelimenin anlamını açıklar ya da sözlükten bakmamızı isterdi. İşin en komik yanı ise öğrendiğimiz düşünülen bu kelimeyi hemen cümle içinde kullanmamızın istenmesiydi. Daha sonraları kendi öğrencilerimin de yaptığı gibi hemen kolaya kaçar: “Ben ………. gördüm.” tarzında cümleler kurardık. 2005 programıyla önce kelimenin anlamının tahmin edilmesi sonra sözlükten bakılıp karşılaştırılmasına başlandı.   

1995’te dönüm noktası olan bir araştırma, yüksek gelir grubundan gelen ailelerin çocuklarının, hayatlarının ilk üç yılında, düşük gelir grubundan gelen çocuklara göre 30 milyon daha fazla kelime duyduklarını ortaya çıkarmıştı. Bu “30 milyon kelime açığı”, kelime dağarcığı, dil gelişimi ve okuduğunu anlama testlerindeki kayda değer farklarla ilişkilendirildi.

Son birkaç yıldır medyada benim için “Dünyanın En Genç Hiperpoliglotu” tanımını kullanıyorlar. Kulağa daha çok nadir görünen bir hastalık gibi gelen bu kelimenin gerçek anlamı şu: Çok sayıda yabancı dil konuşan ve kelimelere karşı duyduğu “tüketim” tutkusu tek bir gramer kitabıyla saatler geçirmesine sebep olan kişi.