20′li yaşlarımda bir yazarın oğlu ile çıkmıştım. Şimdi ne zaman kişisel yazılarıma çocuklarımı katmayı düşünsem, aklıma hep o geliyor. O zamanlar bir ergendi ve annesinin kitaplarında kendine dair pek çok şeyi hemen fark ederdi: Annesinin arkadaşlarından birine duyduğu aşkı, gözlüklerini burun kemiğinin üzerine doğru itişine kadar sayısız ayrıntıyı…
-
-
İdeal öğretmen, veli desteğine ve merakına kucak açar. Sınıflarda geçirdiğim yedi yılın ardından, ailelerle nasıl olumlu ilişkiler kurulabileceğine ve sürdürülebileceğine dair öğretmenlere tavsiyelerde bulunabilecek kadar deneyimli hissediyorum artık…
-
Fransızların sürekli uyguladığı kurallar ve koydukları sınırlar, çocukların kendini güvende hissetmelerini sağlıyor. Amerika’da, okul çağındaki çocukların en az yüzde dokuzuna DEHB (Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu) teşhisi koyuluyor…
-
Seminerlerde ailelere soruyorum: Çocuğunuz için ne istiyorsunuz?
En çok aldığım yanıt ne biliyor musunuz?
“Güzel bir işi ve ele muhtaç olmayacak kadar parası olsun.”
Şu tür cümleleri çok az duyuyorum: Kendinin ve potansiyelinin farkında olsun, anlamlı bir yaşam sürsün, güçlü evrensel ve ulusal değerleri olsun ya da topluma hizmet etsin.
Neden aileler bu cümleleri kurmuyor?
-
Geçtiğimiz hafta internette gezinirken, otizmle sünnetin bağlantılı olduğunu ileri süren bir haberle karşılaştım. Kendimi tutamadım ve sesli bir şekilde güldüm.
-
Hala hatırlarım, dokuz- on yaşlarındayken babamın açık öğretim kitaplarının ve klasik eserlerin içinde olduğu üç ya da dört kolili bir kitaplığımız vardı. Onlara her zaman dokunmaya cesaret edemezdim. Ne zaman ki büyüdüm –neye göreyse artık- o zaman o kitaplara dokunmama ve okumama izin verildi. Hepsini okumadım ama yine de onlarla birlikte büyümek güzeldi. Taşındığımız iki eve bizimle birlikte geldiler. Yoksulluktan mı ya da bilgisizlikten mi nedir bilinmez ama son evimizde bir kitaplığımız oldu da kitapları diziverdik raflara…
-
Amerika’daki Berks County Hayvan Kurtarma Derneği, çocukların hayvan barınaklarındaki kedilere gönüllü olarak kitap okuduğu “Kitap Dostları” isimli çok güzel bir programı hayat geçirdi. Kalpleri ısıtan bu güzel projeyi barınak görevlileri şöyle anlatıyor:
-
Bir süredir çocuk dergileri üzerine düşünmekle kalmayıp bir tane de yapıyoruz, biliyorsunuz. Dünyalı Dergi’yi yapmaya başlamadan çok daha önce çocuk dergileri üzerine düşünmeye ve bu konuda ufak tefek araştırmalar yapmaya başlamıştık. Baştan söyleyeyim, durum pek parlak değil. Mesela İngiltere’de yapılan şu araştırmaya göre, 2005 yılından bu yana çocuklar kendilerine ait zamanlarda sırf eğlence olsun diye okuma alışkanlığını açıkça yitirmeye başlamışlar. Önceden on çocuktan dördü her gün kendine ait olan zaman diliminde bir şeyler okurken artık on çocuktan üçü okuyormuş.
-
Zamane çocuklarının okumamak için çok fazla bahanesi vardır. Dünyalarını çevreleyen medya ve sosyal medya araçları onları her geçen gün daha fazla görsel, özet, yüzeysel düşünmeye ve algılamaya zorluyor. Yeterince eğlenceli olmayan, emek isteyen pek çok şey, ona yeterince zaman ayıramayan meşgul çocuklarımız tarafından ihmal ediliyor. Tabii kimse iyi bir kitabı okumanın ne kadar eğlenceli olabileceğini inkar edemez ama biraz zahmetli mi geliyor ne?
-
Etkili bir öğretmen, daha iyi bir öğretmene dönüşmek için kendi öğretmenliği üzerine düşünür. Öğretmeye tutkuyla bağlı öğretmenleri gerçekten çok takdir ediyorum. Başkalarına ilham kaynağı olmak isteyen öğretmenleri. Her…
