eğitimpedia

Çocukların yıllardır Kaplumbağa ve Tavşan ya da Tilki ve Karga masallarından öğrendiklerini unutun: Ezop bu masalları insan karakterlerin ağzından anlatmış olsaydı çocuklar üzerinde daha fazla etki bırakırdı; en azından Toronto’daki Ontario Eğitim Araştırmaları Enstitüsü’nün yayınladığı yeni araştırma böyle söylüyor.

Bu makalede size, çocuğunuzla oynamanın, konuşmanın ve öğrenmenin harika bir yolunu göstereceğiz. Ardından size çocuğunuzla oynamanın, konuşmanın ve öğrenmenin harika bir yolunu göstereceğiz. Sonra da çocuğunuzla oynamanın, konuşmanın…

“Hayattaki en büyük şanslardan biri, mutlu bir çocukluk geçirmektir.” – Agatha Christie

Tek bir istisna bile olmadan, yapılan tüm araştırmalara göre ekranla ilgili tüm aktiviteler daha az mutlulukla ve tüm ekransız aktiviteler de daha fazla mutlulukla doğrudan ilişkili.

Geçtiğimiz yaz bir öğle sıcağında 13 yaşındaki Athena’yı telefonla aradım. Telefonunu – 11 yaşından beri kendi iPhone’u var – açtığında sesi sanki uykudan yeni kalkmış gibi geliyordu. En sevdiği şarkılardan ve TV programlarından konuştuk ve ona arkadaşlarıyla ne yapmaktan hoşlandığını sordum. “Alışveriş merkezine gidiyoruz.” dedi. “Ailen seni oraya mı bırakıyor?” diye sordum. 1980’lerde henüz bir ortaokul öğrencisiyken, birkaç saat boyunca yanımda ailem olmadan arkadaşlarımla alışveriş yapmaktan ne çok zevk aldığımı hatırladım. “Hayır, ailemle birlikte gidiyorum.” diye cevap verdi. “Annem ve abilerimle birlikte gidiyoruz ve onların biraz gerisinde yürüyoruz. Nereye gittiğimizi anneme söylemem gerekiyor mutlaka. Her saat başı ya da yarım saatte bir kendimi göstermem gerekiyor.”

Yeni bir araştırmanın sonuçlarına göre çocuklar pusetlerde dolaştırılarak çok fazla zaman geçiriyor ve fiziksel hareketsizlik çocukluk çağındaki obezitenin artışına katkı sağlayan bir faktör olarak ortaya çıkıyor.

Eşi Evy Davison Nisan 2016’da kanserden hayatını kaybedince, 66 yıllık eşi Keith Davison evde yalnız olmanın sessizliğine katlanamaz oldu. “Nasıl bir şey olduğunu hayal bile edemezsiniz.” diyor Davison. “Çok ağlıyor insan. Artık burada değil eşim ve elden bir şey gelmiyor.”

Ebeveynler ve çocuklarının teknolojiye duyduğu ilgi arasında oldukça karmaşık bir ilişki bulunuyor. Aileler çocuklarının ekranlara yapışıp kalmasından nefret etseler bile yine de ekranların onlara getirdiği “kurtarılmış” anlara şükran duyuyorlar.

Dokuz yaşındaki Jack Davis, Amerika Havacılık ve Uzay Dairesi NASA’nın geçtiğimiz günlerde Gezegen Koruma Görevlisi aradığını ilan etmesi üzerine kuruma iş başvurusunda bulundu.

Babaların gücü, pek çok yüzyıl boyunca ailedeki öncelikli otorite oldu. Babanın sözü sorgulanmaz, verdiği karar her zaman son karar olur ve aileyle ilgili tüm meselelere onun etkisi hakim olurdu. Babanın rolü olarak görülmeyen bir şey varsa, o da çocuklara bakmaktı. Bu iş ya anneye ya da annenin bir yardımcısına kalırdı (veya devredilirdi).