Bu açık mektup, son birkaç gündür kızıma bakarak kaşlarını çatan, onu yargılayan, duyamadığımı zannederek arkamdan fısıldaşan insanlar için yazıldı. Keşke gelip benimle konuşsanız ve kızımın neden “fazlasıyla büyük” olmasına rağmen bir pusete bindiğini bana sorsanız.
Kızımın pusette oturmasının (ve aslında pek de mutlu görünmemesinin) sebebi, eklem hipermobilite sendromu yaşıyor olması. Normalden daha fazla yürüdüğünde ya da hava aşırı sıcak olduğunda alt bel bölgesi ağrıyor. Bacakları, ayak bilekleri ve ayakları çok acı çekiyor. Ve bu yüzden, kucağa alınma ihtiyacı duymadan yürüyemez hale geliyor. Kucağıma bile alsam, onu rahat taşıyabilmem için bacaklarını belime dolayamıyor, çünkü o sırada bacaklarında o gücü bulamıyor. Ayrıca, dürüst olmam gerekirse, benim belim onu uzun süre taşımaya dayanamıyor. Kendini daha iyi hissedene kadar ağrı kesici ve anti-inflamatuar ilaçlar kullanacak.
Pusete her zaman ihtiyaç duymuyor. Pusete hiç ihtiyaç duymadan koca bir yıl geçirdi. Ama tatil boyunca o kadar fazla yürüdü ki aşırı efor sarf etti. Bir yerlere gittiğimizde puseti yanımda getirmek aklıma gelmedi bu zamanlarda. Keşke gelseymiş, zavallı eşim onu sık sık kucağında taşımak zorunda kaldı.
Dışarı çıktığımızda sık sık kızıma bacaklarının durumunu sesli bir şekilde sorarken buluyordum kendimi. “Ayakların nasıl hissediyor? Ağrı kesici işe yaradı mı? Umarım kısa sürede tekrar uzun uzun dolaşabileceksin.” Bunu niye yapıyorum biliyor musunuz? Etraftaki hiç tanımadığım yabancı insanlara kızımın neden pusette oturduğunu açıklamak için! Ve bundan bıktım artık.
Kaynak: http://www.scarymommy.com/5-year-old-using-stroller/?utm_medium=partner&utm_source=nurturestore
