Nefes al. Nefes ver.
Seni bir arada tutan bağlar birer birer gevşiyor. Bedeninde olup bitenleri hissediyorsun ama kontrol edemiyorsun. Nefesin hızlanıyor. Bütün duyuların hassaslaşırken bedenin titriyor. Kolların ve bacakların boyunca karıncalanmalar ve uyuşmalar geldiğini hissediyorsun. Canın acıyor. Her şey çok yakın. Çok sesli. Ve sonra kendini kapatıyorsun.
Panik atak geçiriyorsun.
Bu, ruh sağlığı sorunlarıyla ilgili daha fazla farkındalığa gerek olduğu ile ilgili bir yazı değil. Ya da inanılmaz bir teknik sayesinde bütün kaygılarımdan nasıl kurtulduğumla ilgili. Bu tür yazılar ve kitaplar var ve hepsi de bu konuları benim asla anlatamayacağım kadar iyi anlatıyorlar.
Bu, eğitim sistemimizin genç insanların hayatlarını nasıl mahvettiği ile ilgili bir yazı. Kimse bunu dile getiren öğretmenleri dinlemiyor. Belki bu kez birileri beni dinler.
