Doğa

Gittikçe azalan risk altındaki hayvanların sayısı her geçen gün artsa da bugünlerde alarm zilleri en fazla, ihmal edilmiş ve (Doğadaki Son Çocuk kitabının yazarı Richard Louv’un dile getirdiği gibi) “nesli tükenmekte olan bir tür” için çalıyor: Bahçecilikle uğraşan çocuklar.

Kasım ayında havalar biraz daha soğuk olmaya başlarken, bir orman anaokulu olarak çocuklarını bize kayıt ettirmek isteyen ailelerden gelen sorulardaki değişimi çok net gözlemleyebiliyoruz:

Çocuklar çok hastalanıyor mu?
Kışın dışarıda oldukları için üşütmüyorlar mı?
Üşümüyorlar mı, ıslanmıyorlar mı ve donmuyorlar mı?

İnsanlık tarihinin büyük bir bölümüne doğal hayata yakın bir hayat sürdük. Medeniyet geliştikçe giderek kentleştik ve şimdi çoğumuz şehirlerde yaşıyoruz. Doğadan uzaklaştıkça, yaşamın diğer formlarında bir gerileme yaşadık. Biyoçeşitlilik kaybolmaya başladı. Uluslararası Doğayı Koruma Birliği’nin ‘Tehdit Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi 2008’e göre 16,928 bitki ve hayvan türü yok olma tehdidi ile karşı karşıya. Bu liste, tüm memeli türlerin 4’te 1’ini, amfibi türlerinin 3’te 1’ini ve kuş türlerinin 8’de 1’inin içeriyor. Ve bunlar sadece bizim bildiklerimiz. Bilim insanları yaşayan türlerin sadece yüzde 10 ya da 15’ini tespit edebildiğimizi söylüyorlar.