Çatışma

Ergenlere ebeveynlik yapmak, bazen ince bir ip üzerinde yürüyormuşsunuz hissi verebilir. Ergenlerin hayatta kendi yollarını bulmalarına destek olmak ile giderek artan bağımsızlıklarını kabul ederek geri çekilmek arasında bir denge kurmak kolay bir iş değildir. Sevgi ve ilgi göstermek için harcadığımız tüm çabaya rağmen çoğu zaman kendimizi ergen çocuklarımızla çatışma halinde buluruz.

Yıllardır alanım gereği çatışmalar, tercihler ve seçimler üzerine kafa yoruyorum. Yaşamın büyük oranını tercihlerimizden ve seçimlerimizden oluşturuyoruz. Bu durum beraberinde çatışmaları da getiriyor tabi ki. Çatışmalar ise bence insanların yaşına, statülerine ve rollerine bakmadan “fark ettirici” bir özelliğe sahip. Çatışmaların bu özelliğini bilenler de bilmeyenler de yine bu özellikten bir şekilde zamanla yararlanabiliyor. Kısacası çatışma yaşamak insana, çevresine ve yaşamına katkı sunuyor. Bu katkı bireyin kendini geliştirmesiyle, sorgulama becerisiyle ve eleştiriye açık olmasıyla da ilişkili olarak her bireyde farklı süreçlerde ilerliyor. Çatışmalarla birlikte bireyin bağımsız olmasının da yolu açılmış oluyor.