Markette kasa sırası beklerken bir adam altı yaşındaki oğluma, “Hangi sporu yapıyorsun?” diye sordu. Oğlum ona şaşkınlıkla bakınca da, “Basketbol oynamalısın, boyun çok uzun!” diye ekledi.
Posta kutusuna tanıtım mesajları yağıyor, oğlumun okul çantasından broşürler çıkıyor, bunlar olmazsa gazeteyle birlikte ilanlar geliyor. Müzik, futbol, dans kursları, bahçecilik kulübü, sanat kampı… Liste böylece uzayıp gidiyor.
“Ne yapıyorsunuz?” sorusunun yerini, “Çocuğunuz ne yapıyor?” almış durumda. Bu soruya verdiğim cevapsa karşımdakini hep şaşırtıyor. “Hiçbir şey. Henüz okul dışı etkinliklere başlamadı.”
Çocuklarım daha dört ve altı yaşında. Onlara okul dışında ne yapmak istedikleri sorulsa, “Minecraft oynamak!”, “Robot yapmak!” ya da “Kuş gibi uçmak!” türü şeyler söyleyeceklerdir. Elbette onları bir programlama sınıfına, robotik ya da hava akrobasisi kursuna yazdırabilirim ama onları bir yerlere sürükleyip herhangi bir kursa yazdırarak dünyanın parasını harcamaktansa, bu yaşta dünyayı ve ilgi alanlarını keşfetmelerini izlemek istiyorum.
Çevremdeki birkaç anneye, okul dışı etkinliklerle ilgili görüşlerini sordum ve bu etkinliklerin abartıldığını düşünmekte yalnız olmadığımı görünce çok sevindim.
“Kızımızı istediği her kursa yazdırdık. Bu yüzden futboldan dans dersine kadar pek çok okul dışı etkinlikte, üç yaşındaki kızımızın etrafta oyun oynayıp koşturmak yerine kendisinden bir şeyler yapması istendiğinde öfke nöbetleri geçirmesini izledik. Tam bir zaman kaybıydı. Kızımız şimdi beş yaşında ve sekiz yaşına gelene kadar onu hiçbir kursa yazdırmayacağız.” – Amy
“Oğullarım yedi ve dokuz yaşındalar ve bugüne kadar sadece yüzme kursuna gittiler. Bu da daha çok güvenlikleriyle ilgili bir meseleydi. Zaten okulda çok fazla vakit geçiriyorlar, okul gezilerine gidiyorlar ya da okulda etkinlikler oluyor. Bu yüzden onları bütün hafta sonlarını alacak bir kursa yazdırmaya gerek görmüyorum. Belki büyüdükleri zaman yazdırırım. Belki.” – Melissa
“Kız kardeşim oğluna daha iki yaşına gelmeden piyano dersi aldırmaya başlamıştı. O zaman onun delirdiğini düşünmüştüm. Oğlu şimdi altı yaşında ve gayet güzel piyano çalıyor ama sanki bu artık ona fazla gelmeye başlamış gibi. Çalışması gerektiğinde ağlıyor, artık çalmayacağını söylüyor, bu da kız kardeşimle kocası arasında sürekli bir mücadele yaşanmasına neden oluyor çünkü kocası oğullarının fiziksel olarak daha aktif olmasını istiyor. Ben de buna değer mi diye düşünüyorum hep. Kızım daha bir yaşında ve kız kardeşim ona da müzik dersi aldırıp aldırmayacağımızı sormaya başladı bile. Bunu düşünmek bile yıldırıyor beni.” – Caren
“Ah, evet, üçünü de her şeye yazdırdık. Futbol, buz pateni, izcilik, yüzme, jimnastik, karate, hokey. Son beş yıldır her okul döneminde, üç çocuğumuz en az iki kursa gitti, ayrıca yaz kamplarına katılıyorlar. Onları sürekli bir yerlere bırakıp, bir yerlerden aldığım için sürekli arabayla bir yerlere gidiyor durumdayım. Ne diyeceğim biliyor musun? Keşke harcadığımız bütün o paraları çocukların üniversite masrafları için bir kenara koymuş olsaydık. Ama artık çok geç.” – Greta
“Çocuklarım ergenlik yaşında. Birisi müziğe çok yatkın, üç enstrüman çalıyor. Diğeri ise atletik bir çocuk, hemen hemen her tür sporla ilgileniyor. Ama ikisi de ortaokula kadar hiçbir okul dışı etkinliğe katılmadı. Çocuklarımızı giderek daha küçük yaşlarda bir şeyler yapmaya zorlamamız gerektiği düşüncesi çok saçma. Bırakalım çocuklar oyun oynayabilecekleri zamanda oyunlarını oynasınlar. Büyüdüklerinde ilgi alanlarına yönelmek için bol bol zamanları olacak.” – Martha
“Keşke anaokuluna giden kızımı dans kursuna yazdırmam gerekiyormuş gibi hissetmeseydim. Kızım şimdi kurstan nefret ediyor, ben de “dans annesi” zihniyetine dayanamıyorum. Kurs ikimiz için de korkunç bir deneyim oldu. Kızımı kurstan çoktan almıştım ama kocam bu yılı bitirmesi için ısrar ediyor. Oysa kendisi beğenmediği bir kitabı bitirmez.” – A.J.
“Biz okul dışı etkinliklere birlikte gideriz. Eğlencesine 5 kilometrelik koşular yapar, yürüyüşe ya da balığa çıkarız. Ya da birlikte evde tadilat işlerine gireriz. Her yaz kamp kurarız. Çocuklarımız 5, 7 ve 8 yaşında. Zaman çok hızlı akıyor. Bütün hayatları boyunca bir şeyler yapmayı öğrenecekler zaten. Şu anda, ailenin bir parçası olmayı öğreniyorlar.” – Rachelle
“Okul dışı etkinlikler mi? Bunu kim karşılayabilir ki? Bu etkinlikler aslında zengin çocuklarına göre, fazla maddi gücü olmayan aileler de, çocuklarının “formda” olması için onları göndermek zorunda hissediyorlar kendilerini. Arkadaşlarımın sırf komşuları çocuklarını gönderiyor diye kredi kartlarına yüklenerek çocuklarını aslında hiç de ilgilenmedikleri kurslara yazdırdıklarını gördüm. Kalsın, ben almayayım.” – Val
“Birisi size dört yaşındaki çocuğunuzun doğuştan dansa yetenekli olduğunu söylüyor, siz de onu kursa yazdırıyorsunuz. Kursa, özel derslere, kostümlere para döküyor, onu derslere, resitallere ve yarışmalara götürüyorsunuz ve bunu sorgulamıyorsunuz bile. Derken iki yıl sonra kızınız dans etmeyi sevmediği, bırakacağını söylüyor. Sizse maddi manevi o kadar yatırım yapmış oluyorsunuz ki, devam etmesi için ısrar ediyorsunuz. Artık mesele onun meselesi olmaktan çıkıp sizin meseleniz haline geliyor. Bunu çok ağır bir şekilde öğrenmiş oldum ben. Kızımın gerçekten dansa ilgisinin olmadığını anlamam için iki korkunç yıl daha geçirmemiz gerekti. Kalbim kırıldı ama bu önemli değil.” – Terry
“Dört çocuğum var ve bütçemiz kısıtlı. Bu yüzden çocuklarıma on yaşına girene kadar herhangi bir kursa yazılmayacaklarını, daha sonra da yılda bir kurs olabileceğini söyledim. Şimdilik iyi gidiyor, sadece ikisi on yaşını geçti. Küçük çocukları ‘ders almaya’ zorlamanın iki sebebi var; birincisi ne kadar ‘iyi’ ebeveyn olduğunu kanıtlamak, diğeri de sizin içinizde kalan bir şeyi; bir balerin, bir futbol yıldızı ya da artk her ne ise onu gerçekleştirmeye çalışmak. Gidin, kendiniz kursa yazılın o zaman, bırakın da çocuğunuz Susam Sokağı’nı izlesin.” – Danita
Büyük oranda çocuklarımız (henüz) bir kursa yazılmayı istemedikleri için kocamla benim okul dışı etkinlikler ve kurslarla ilgili kesin bir kuralımız yok. Diğer annelerin de söylediği gibi, bu işin sırrı çocuğun ne istediğini bilecek ve bir etkinliğe katılmanın ne demek olduğunu anlayacak yaşa gelmesinde. Şimdilik çocuklarım bir ailenin parçası olmayı öğreniyorlar, şu anda ihtiyaç duydukları tek okul dışı etkinlik bu.
Kaynak: http://mom.me/kids/little-kid/29577-10-moms-share-truth-extracurricular-activities/
